سفیانی = 03

• حدیث شماره : 290 *
* روایت از منابع سنیها ، ابن حماد از رسول الله صلى الله علیه وآله : سفیانى سپاهى به مدینه فرستاده و دستور مىدهد که هر کسى را که از بنى هاشم مىباشند ، حتى زنان حامله را بکشند و این کار را به این جهت انجام مىدهد که شخصى هاشمى از مشرق بر علیه یاران سفیانى خروج مىکند و سفیانى مىگوید تمام این بلاها و کشتن یاران من بخاطر آن هاشمى و یاران اوست . پس دستور قتل آنها را داده ، تا آنکه دیگر در مدینه کسى از بنى هاشم ، حتى زنان آنها دیده نشده یا کشته شده یا از ترس فرار کرده و به بیابانها و کوهها گریخته و یا به مکه پناهنده شده است . تا مدتى سپاه سفیانى چنین رفتار نموده ، سپس دست نگهمیدارند ، اما پس از آنهم هنوز ترسان و هراسان بوده تا آنکه حضرت مهدى علیه السلام ظاهر شده و تمامى آنها ( بنى هاشم ) به دور آن حضرت در مکه جمع مىگردند .
290 - المصادر :
* : ابن حماد : ص 89
• 1034 - " إذا خرج السفیانی یبعث جیشا إلینا وجیشا إلیکم فإذا کان کذلک فأتونا على ( کل ) صعب وذلول "
* حدیث شماره : 1034 *
* اسماعیل بن أبان ، از یونس بن أبی یعفور روایت کرده که مىگوید از امام صادق علیه السلام شنیدم مىفرمود : زمانى که سفیانى خروج کند ، سپاهى بسوى ما ( به مدینه ) وسپاهى به سوى شما ( به عراق ) خواهد فرستاد : اگر این مسأله اتفاق افتاد شما با هر مرکب چموش یا رام وغیر چموش ( بهر وسیله اى که مى توانید ) خود را به ما ( بمدینه ) برسانید .
1034 - المصادر :
* : النعمانی : ص 306 ب 18 ح 1
• * حدیث شماره : 303 *
* معمر ، از قتاده ، مرفوعا آنرا از رسول الله صلى الله علیه وآله روایت کرده که حضرت فرمود : پس از مرگ خلیفه ( در حجاز ) اختلافى خواهد افتاد ، آنگاه مردى ( مهدى علیه السلام ) از مدینه خارج شده وبه مکه مى رود ، ومردم به سوى آن شخص ( مهدى علیه السلام ) رفته هر چند آن حضرت از بیعت نا خشنود است ، ولى میان رکن ومقام با او بیعت مىنمایند ، سپس سپاهى از شام به سمت حضرت آمده ، اما همین که به زمین بیداء ، مى رسند ، زمین آنها را در کام خود فرو مى برد . آنگاه گروههایى از عراق و متدینین و ابدال و مؤمنین عالى مقام از شام خدمت آنحضرت رسیده و با وى بیعت مى نمایند . و آن زمان حضرت گنجها را بیرون آورده واموال را تقسیم مىکند واسلام را در زمین مستقر مىسازد ، آن حضرت به همین وضعیت هفت یا نه سال حکومت خواهد کرد .
• حدیث شماره : 1003 *
* یعقوب بن یزید ، از زیاد قندى ، از گروهى از یارانش از امام صادق علیه السلام روایت کرده که از آن حضرت سئوال شد ، آیا خروج سفیانى از وقایع حتمیه است ؟ حضرت فرمود : آرى وکشته شدن نفس زکیه وقیام حضرت قائم ( علیه السلام ) از وقایع حتمیه بوده وفرو رفتن ( سپاه سفیانى ) در سرزمین بیداء وظاهر شدن دستى از آسمان ، ونداء از آسمان هم از حتمیات است . عرض کردم : منظور از ندا چیست ؟ فرمود : منادى از آسمان باسم حضرت قائم وپدرش ( علیهما السلام ) ندا خواهد داد .
1003 - المصادر :
* : النعمانی : ص 257 ب 14 ح 15
• * حدیث شماره : 851 *
* ابن لهیعه ، از ابو زرعة ، از امام باقر علیه السلام روایت کرده که فرمود : زمانیکه پناهنده مکه ( حضرت مهدى علیه السلام ) فرورفتن سپاه ( سفیانى ) را مىشنود با دوازده هزار تن که میان آنها ابدال وبزرگانى هستند ، از مکه خارج شده تا در زمین ، ایلیا ، فرود مىآید . آنگاه کسى که آن سپاه را فرستاده ( یعنى سفیانى ) وقتى مىشنود آن حضرت در ، ایلیا ، فرود آمده مىگوید : بخدا سوگند آن حضرت داراى عبرت و عجائبى است ، من بسوى او سپاه فرستادم ولى در زمین فرو رفتند و این خیلى شگفت آور است ، آنگاه سفیانى خود را به حضرت رسانده و با او بیعت مىکند . اما فامیل ( دائىهاى او ) از قبیله کلب او را سرزنش کرده و مىگویند خدا پیراهنى ( لباس پادشاهى و فرمانروایى ) را که به تن تو کرده بود ، در آوردى و او مىگوید آیا صلاح مىدانید که بیعت خود را پس بگیرم ، مىگویند آرى ، پس نزد حضرت آمده ومىگوید بیعت خود را از من بردار ولى حضرت قبول نکرده و به او مىگوید : آیا دوست دارى که بیعت را پس بگیرى مىگوید : آرى ، سپس حضرت بیعت را از او برداشته و مىفرماید : این کسى است که از اطاعت من بیرون شده ، آنگاه دستور مىدهد در منطقه ، بلاطهء ایلیا ، او را گردن بزنند ، سپس حضرت به قبیله کلب حمله کرده و آنها را غارت مىنماید وکسى که نتواند آنروز براى خود غنیمتى جمع کند ناکام خواهد بود .
851 - المصادر :
* : ابن حماد : ص 95 - حدثنا الولید ورشدین ، عن ابن لهیعة قال : حدثنی أبو زرعة ، عن محمد بن علی قال : -
* : عقد الدرر : ص 84 ب 4 ف 2

خراسانی ها(ایرانی ها)

حدیث شماره : 1038 *
* عفان بصرى ، از امام صادق علیه السلام روایت کرده که گفت به من فرمود : آیا مىدانى چرا ( شهر قم ) ، قم ، نامیده شده است ؟ عرضکردم : خدا ورسول او و شما ، داناترید ، فرمود : قم نامیده شده ، زیرا اهل آن با حضرت قائم علیه السلام اجتماع کرده وهمراه آنحضرت قیام نموده و در کنار او استقامت بخرج داده ویاریش خواهند نمود .

* حدیث شماره : 1039 *
* حسن بن محمد بن حسن قمى ، صاحب کتاب تاریخ قم به اسانید خود از امام صادق علیه السلام نقل کرده که فرمود : شهر کوفه از مؤمنین تهى خواهد شد وعلم از آنجا هجرت کرده وبه جاى دیگر پناه مى برد مانند مار که به لانه خود مى خزد . سپس در شهرى بنام ، قم ، ظاهر شده که آن شهر معدن علم وفضل مى گردد ، تا آنجا که دیگر در زمین کسى که در دین خود ضعیف ونادان باقى بماند یافت نخواهد شد ، حتى نو عروسان ، آنزمان نزدیک قیام قائم ما خواهد بود .
خداوند قم واهل آنرا از کسانى قرار دهد که همراه حضرت حجت ( علیه السلام ) قیام مى نمایند . واگر اینگونه ( شهر قم مرکزیت علم وفضل در آن ) نباشد ، زمین ساکنان خود را در خود فرو خواهد برد ، ودیگر در زمین حجتى باقى نخواهد ماند . آنگاه علم از آنجا ( از قم ) به سائر شهرها در شرق وغرب عالم پخش شده وحجت بر مردم جهان تمام مى گردد ، تا آنجا که در زمین کسى نخواهد ماند که نداى علم ودین به گوش او نرسیده باشد ، سپس حضرت قائم ( علیه السلام ) ظاهر شده وموجب انتقام گرفتن وخشم خداوند بر مردم مى گردد ، زیرا خداوند از مردم انتقام نخواهد گرفت مگر پس از آنکه آنها حضرت حجت ( علیه السلام را ) انکار کنند .

* حدیث شماره : 1041 *
* على بن نعمان ، از ابو الاکراء علی بن میمون صائغ ، از امام صادق علیه السلام روایت کرده که فرمود : خداوند به شهر ، کوفه ، بر سائر شهرها وبه مؤمنین آن بر مؤمنین سائر شهرها ، احتجاج نموده ، وبه شهر قم بر سائر شهرها وبه اهل آن بر جمیع اهل مشرق ومغرب از جن وانس ، احتجاج مى نماید ، خداوند ، قم ، واهل آنرا مانند اشخاص ضعیف در دین ، ترک نکرده بلکه آنها را توفیق داده و تائید نموده است سپس فرمود : دین ومردم ، در قم ، خوار و ضعیف خواهند بود واگر این گونه نباشد ، مردم از همه جا به آن روى آورده آن شهر ( قم ) خراب شده واهل آن تباه گشته واز آن پس ، قم ، بر سائر شهرها حجت نخواهد بود ، ودر صورتى ( که قم به ویرانى کشیده شود ) دیگر آسمان وزمین ثبات نداشته واز هم خواهند پاشید ، ولحظه اى مهلت داده نخواهند شد . براستى بلاها از ، قم ، واهل آن دفع شده ، وزمانى خواهد آمد که شهر ، قم ، واهل آن حجت بر جهانیان خواهد بود ، واین امر در زمان غیبت قائم ما تا زمان ظهورش خواهد بود . واگر چنین نباشد . زمین اهل خود را در کام خود فرو خواهد برد وهیچ ظالم وستمگرى نمى تواند قصد ناروایى نسبت به ، قم داشته باشد ، چه اینکه خداوند که بر کنندهء ریشهء ستمگران است ، او را ریشه کن خواهد ساخت . وبه گونه اى با بلا ومصیبت یا بوسیله دشمنى او را از سوء قصد به ، قم ، منصرف خواهد نمود ، وخداوند یاد قم واهل آنرا از صفحهء ذهن وحافظهء ستمگران در زمان قدرت ودولتشان ، محو نموده ، همچنانکه یاد خود را از آنان سلب کرده است .

* حدیث شماره : 242 *
* ابو هریره از رسول الله صلى الله علیه وآله روایت مىکند که حضرت فرمود : اگر دین در ستارهء ثریا باشد مردانى از فارس بسوى آن رفته و به آن دست مىیابند .

* حدیث شماره : 251 *
* ابى قلابه ، از ثوبان نقل کرده و آنرا به پیامبر ( ص ) نسبت نداده است ، در آن آمده است : هر گاه دیدید پرچمهاى سیاه از سمت خراسان ظاهر شده نزد آنها رفته هر چند از روى یخ بگذرید . خلیفة الله ، حضرت مهدى ( علیه السلام ) میان آنان مىباشد .

* حدیث شماره : 623 *
* از علی علیه السلام : پرچمهاى سیاهى براى جنگ با سفیانى قیام کرده که در میان آنها جوانى از بنى هاشم بوده که در کتف چپ او خالى نمایان مى باشد وجلودار آن پرچمها مردى از ، بنى تمیم ، بوده که شعیب بن صالح نامیده شده وسپاه سفیانى را فرارى مى دهند

* حدیث شماره : 255
* مسلم بن یسار ، از سعید بن مسیب ، از رسول الله صلى الله علیه وآله روایت مىکند که حضرت فرمود : پرچمهاى سیاهى از بنى عباس ، از مشرق خروج خواهد کرد وتا زمانى که خدا بخواهد حکومت خواهند نمود ، سپس پرچمهاى کوچکى به رنگ سیاه نیز از مشرق ظاهر مىشوند که با مردى از فرزندان ابو سفیان و یاران او مىجنگند ، و به اطاعت حضرت مهدى علیه السلام در مى آیند .
* *

* حدیث شماره : 570 *
* ابراهیم بن عبید الله بن علاء ، از پدرش از امام صادق علیه السلام وآن حضرت از علی علیه السلام نقل کرده که فرمود : خداوند زمین را از ستمگران پاک نخواهد کرد تا آنکه خون حرامى ریخته شود ، سپس حضرت برنامه بنى امیه وبنى عباس را در حدیثى طولانى ذکر کرده ، سپس فرمود : زمانیکه شخصى از ما در خراسان قیام کرده وبر سرزمین ، کوفان وملتان غلبه نمود واز جزیرهء بنى کاوان گذشت ونیز شخصى دیگر از ما در جیلان قیام کرده و قبائل ، آبر و دیلمان به او بپیوندند ، و براى یارى فرزند من ( مهدى ) پرچمهاى ترک بطور پراکنده در گوشه وکنار جهان در میان کم وبیش مشکلات به اهتزاز در آمد وزمانى که بصره خراب شده و رئیس امارت و حکومت در مصر قیام کند ، سپس حضرت حکایتى طولانى را ذکر کرد ، و فرمود : زمانیکه هزاران نفر تجهیز شده و صفها کشیده شد وشخص بزرگتر ، شخص کوچکتر را بکشد آنگاه شخص دیگرى قیام کند و انقلاب نماید و کافر هلاک شود ، سپس قائم منتظر وامام نهان و ناشناخته که صاحب فضل و شرف بوده قیام مىنماید و او از فرزندان توست اى حسین ، در حالیکه هیچ فرزندى مانند او نخواهد بود ، در بین رکنین ( بین رکن ومقام در مکه ) با دو لباس کهنه قیام کرده و بر جن و انس غلبه مىنماید و [ انتقام از ] دو خون را در زمین ترک نخواهد کرد خوشا به حال کسى که زمان او را درک کرده و شاهد دوران آن حضرت باشد .

* حدیث شماره : 620 *
* از علی علیه السلام نقل است که فرمود : زمانیکه پرچمهاى سیاه که در بین آنها شعیب بن صالح مىباشد بر علیه سفیانى برافراشته گردد آن زمان است که مردم آرزوى حضرت مهدى علیه السلام را داشته و او را مىخوانند ، آنگاه حضرت از مکه با پرچم رسول الله صلى الله علیه و آله قیام کرده و دو رکعت نماز مىگذارد در حالیکه مردم از قیام آن حضرت بخاطر طول زمان و شدت بلایا و گرفتاریها ناامید گشته اند وپس از آنکه از نماز فارغ شد مىفرماید ، اى مردم بلا وگرفتاریها ، امت حضرت محمد صلى الله علیه و آله را بطور عموم و اهل بیت او را بطور خصوص فرا گرفته است .

* حدیث شماره : 621 *
* از علی علیه السلام که فرمود : زمانیکه سپاه سفیانى بطرف کوفه حرکت مى کند ، بدنبال اهل خراسان براى جنگ فرستاده ولى اهل خراسان براى یارى وطلب حضرت مهدى علیه السلام با پرچمهاى سیاه قیام کرده وبفرماندهى شعیب بن صالح با سپاه سفیانى در محل اصطخر ( مسجد سلیمان ) روبرو شده وجنگ بزرگى اتفاق مى افتد که خراسانیها پیروز شده وسپاه سفیانى فرار مى کند ، آنوقت استکه مردم آرزوى حضرت مهدى علیه السلام را کرده واو را طلب مى نمایند .

* حدیث شماره : 622 *
* از علی علیه السلام : سفیانى بر شام چیره شده ، آنگاه بین آنها جنگى در مى گیرد در محلى بنام ، قرقیسیا ، چنانکه پرندهاى آسمان ودرندگان زمین از گوشت مردارهاى آنها سیر مى گردند . سپس شکافى در پشت سپاه واقع شده پس گروهى از آنها وارد خراسان گشته وسپاه سفیانى بدنبال آنها وارد کوفه شده وشیعیان آل محمد ( صلى الله علیه وآله ) مى کشند . سپس اهل خراسان براى یارى وطلب حضرت مهدى علیه السلام قیام مى نماید .

* حدیث شماره : 720 *
* حذلم بن بشیر روایت کرده و مىگوید : به امام زین العابدین علیه السلام عرض کردم : که خروج حضرت مهدى علیه السلام را برایم تعریف نما ، حضرت فرمود : قبل از قیام آن حضرت شخصى خروج خواهد کرد بنام عوف السلمى در سرزمین جزیره ( حجاز ) و منزلش در ، بکریت ، بوده ودر مسجد دمشق کشته خواهد شد . بعد از آن شعیب بن صالح از سمرقند خروج کرده وبعد از آن سفیانى ملعون از وادى ، یابس ، از فرزندان عتبه بن ابى سفیان ، خروج خواهد کرد . هنگامیکه سفیانى خروج کند حضرت مهدى علیه السلام مخفى مىگردد .

249 - " یخرج ناس من المشرق ، فیوطئون للمهدی "
* حدیث شماره : 249 *
* عبد الله بن حارث بن جزء زبیدى ، از رسول الله صلى الله علیه وآله روایت کرده که فرمود : گروهى از مشرق خروج خواهند کرد که خود را براى حضرت مهدى علیه السلام آماده مىسازند .

* حدیث شماره : 250 *
* ابو نعیم ، از ثوبان ، از رسول الله صلى الله علیه وآله نقل کرده است که فرمود : پرچمهاى سیاهى از سمت مشرق پدیدار خواهند شد که دارندگان آنها دلهایى سخت تر و محکمتر از آهن دارند و هر کسى خبر آنها را بشنود باید بسوى آنها رفته وبا ایشان بیعت نماید هر چند از روى یخ بگذرد .

* حدیث شماره : 796 *
* معمر بن یحیى بن سام ، از ابو خالد کابلى ، از امام باقر علیه السلام روایت کرده که فرمود : گویا مى بینم گروهى از مشرق قیام کرده وحق را مطالبه مىنمایند وبه آنها نمىدهند . دو باره آنرا مطالبه کرده وبه آنها داده نمىشود وزمانى که مىبینند با آنان چنین رفتار مى شود شمشیرهاى خود را بر دوش گرفته آماده مبارزه مىشوند آنگاه حق را به آنها داده ، ولى دیگر قبول نکرده وقیام مىنمایند . وشمشیرهاى خود را جز به صاحب شما ( حضرت صاحب الزمان علیه السلام ) تحویل نخواهند داد ، کشته هاى آنان شهید مى باشند . اما من چنانچه در آن زمان باشم ، خود را براى حضرت صاحب الامر ( علیه السلام ) نگه خواهم داشت ( یعنى همراه آنان قیام نخواهم کرد ) .
796 - المصادر :
* : النعمانی : ص 273 ب 14 ح 50

* حدیث شماره : 621 *
* از علی علیه السلام که فرمود : زمانیکه سپاه سفیانى بطرف کوفه حرکت مى کند ، بدنبال اهل خراسان براى جنگ فرستاده ولى اهل خراسان براى یارى وطلب حضرت مهدى علیه السلام با پرچمهاى سیاه قیام کرده وبفرماندهى شعیب بن صالح با سپاه سفیانى در محل اصطخر ( مسجد سلیمان ) روبرو شده وجنگ بزرگى اتفاق مى افتد که خراسانیها پیروز شده وسپاه سفیانى فرار مى کند ، آنوقت استکه مردم آرزوى حضرت مهدى علیه السلام را کرده واو را طلب مى نمایند .
621 - المصادر :
* : ابن حماد : ص 86

* حدیث شماره : 798 *
* سعید ابو عثمان ، از جابر ، از امام باقر علیه السلام روایت کرده که فرمود : جوانى از بنى هاشم که در کف دست راست او خالى مىباشد همراه با برچم هاى سیاه از خراسان قیام کرده وقبل از او ، شعیب بن صالح ، قیام خواهد کرد . با یاران سفیانى مى جنگد وآنها را شکست مىدهد .
798 - المصادر :
* : ابن حماد : ص 84 - حدثنا سعید أبو عثمان ، عن جابر ، عن أبی جعفر قال : -
* : عقد الدرر : ص 128 ب 5 - عن ابن حماد .
* : عرف السیوطی ، الحاوی : ج 2 ص 68 - عن ابن حماد ، وفیه ( . . بکفه الیمین ) .
* : برهان المتقی : ص 151 ب 7 ح 20 - عن ابن حماد .
* : ملاحم ابن طاووس : ص 53 ب 97 - عن ابن حماد ، وفیه ( . . ویأتی من خراسان )

---------

http://26m-entezar.mihanblog.com

--------------

http://www.ddddd12.ir

----------

http://www.dd12.ir

---------

http://dd14.ir

---------
http://dd14.iranblog.com

--------

http://dd12.avistak.com

-----------

http://nk12.mihanblog.com

----- کربلا ------

http://www.imamhussain.org/videostream.php

---------------

http://entezaremaammahdi.parsiblog.com

--------------------

http://entezaremaammahdi.blogfa.com

-----------

تامّلی در روایت های علایم ظهور 

---------------

نویسنده :مصطفی صادقی

اخذشده از سایت تبیان نت

-----------------

http://entezaremaammahdi.blogfa.com/post/11/تامّلی-در-روایت-های-علایم-ظهور

------------------------

http://www.dd12.ir/index.php/zohoor/300-sadeqi-zohoor

-------------------

http://ddddd12.vvs.ir/zamaan/129-sadeqi-zohoor

--------------

تامّلی در روایت های علایم ظهور نویسنده :مصطفی صادقی

اخذشده از سایت تبیان نت

عنوان مقاله : منتظران موعود، پیوسته در انتظار تحقق نشانه‌هایی هستند که در روایات فراوان به عنوان نشانه ظهور مهدی(ع) بیان شده است. به همین جهت در طول تاریخ، تطبیق نشانه‌ها بر افراد و گروههایی صورت گرفته و امروزه رواج بیشتری یافته است. آیا این تطبیق‌ها درست است؟ بین نشانه‌های ظهور و اشراط الساعه چه ارتباطی وجود دارد؟ تا چه اندازه می‌توان به روایات علا‌ئم الظهور اعتماد کرد و راویان و منابع آنها چه ویژگی‌هایی دارند؟ آیا امکان بداء در تحقق این نشانه‌ها وجود دارد؟ ندای آسمانی دارای چه خصوصیاتی است؟ این نوشتار در صدد است با نگاهی تازه به روایات علا‌ئم، این پرسش‌ها و پرسشهای دیگری را پاسخ گوید.

مقدمه

از مباحث گسترده‌ای که دربارهِ مهدویت مطرح می‌شود، موضوع علا‌مت‌هایی است که گفته می‌شود پیش از ظهور منجی موعود پدید خواهد آمد. اهمیت این موضوع به اندازه‌ای است که غالباً در مباحث انتظار به آن پرداخته می‌شود و کم‌تر کتابی را می‌توان یافت که به زندگی مهدی(عج) پرداخته باشد ولی بخشی از مطالب خود را - به اجمال یا تفصیل - به نشانه‌های ظهور اختصاص نداده باشد، حتی کتاب‌های مستقلی در این باره نگارش یافته که تقریباً هدف همهِ آن‌ها، جمعآوری آن نشانه‌ها بوده است و یا نویسندگان آن کتاب‌ها در صدد تبیین، توضیح و بیشتر، توجیه روایات مربوط به آن برآمده‌اند. در این میان تعداد کمی از نویسندگان1 به تحلیل و بررسی روایات پرداخته و با دیدهِ نقد به آن‌ها نگریسته‌اند، ولی حتی آنان نیز، این بحث را تکمیل نکرده‌اند و گاه نظرهایشان قابل نقد و بررسی است.

در این جا بر آنیم تا با نگاهی تازه به روایت‌های علا‌یم ظهور، به نکته‌هایی دربارهِ آن‌ها بپردازیم. البته آن چه دراین جا میآید، تنها قسمتی از این مباحث است و بررسی عمیق و تفصیل بیش‌تر، فرصت و جایگاه دیگری می‌طلبد که نگارنده امیدوار است در آینده‌ای نزدیک به آن دست یابد. بنابراین درنوشتار حاضر تنها به مطلب‌های کلی این بحث و ذکر چند نمونه اشاره می‌شود.

ضرورت و هدف بحث‌

مراجعه به ده‌ها کتابی که در آن از نشانه‌های ظهور، سخن به میان آمده است، نشان می‌دهد که متأسفانه بیش‌تر نویسندگان متأخر، روایت‌های منابع گذشته را تکرار کرده و با آن محققانه و تحلیلی برخورد نکرده‌اند؛ هر کس به فراخور نوشتهِ خود به چند نشانه اشاره و یکی دو روایت برای نمونه ذکر می‌کند و به مبحث‌هایی مانند این که منظور از سخن معصوم چیست و در چه شرایطی بیان شده، راوی آن از نظر جرح و تعدیل چگونه است یا آن روایت در کتب معتبر نقل شده یا نه، توجهی نشده است. بیش‌تر این کتاب‌ها در صدد قانع کردن موقت مخاطب خود هستند خواننده‌ای که در آن قسمت خاص از کتاب، انتظار بیان نشانه‌ها را دارد. از این رو جای بررسی همه اخبار دربارهِ یک نشانه، ارتباط آن با دیگر نشانه‌ها، بحث از صحت و سقم روایت‌ها و تحلیل و نقد منابع آن‌ها بسیار خالی است و کتاب‌ها و مقاله‌های اندکی که به این موضوع پرداخته‌اند، کافی به نظر نمی‌رسد و قابل نقد است.

ضرورت دیگر این که امروزه این مطلب که ظهور نزدیک شده، بیش‌تر علا‌یم به وقوع پیوسته و شاهد دولت حقهِ آل محمد(ص) خواهیم بود، بسیار رواج پیدا کرده و هر کس از نزدیک‌تر بودن ظهور خبر دهد محبوب‌تر است. غافل از این که

نخست: تعیین وقت (حتی به معنای یک محدوده زمانی تقریبی)، ممنوع است و هیچ یک از معصومین هم این کار را نکرده‌اند2؛

دوم: ادعای نزدیک بودن ظهور، تبعات و زیان‌هایی مانند بدبین شدن عامه مردم نسبت به گفته‌های معصومین، به وجود آوردن انتظار کاذب و سست شدن اعتقاد به آن پس از گذشت زمان را در پی دارد. از مرحوم آیت‌ا لله مرعشی نجفی نقل کرده‌اند:

(از این مطالب (که مثلا‌ً سفیانی دیده شده یا...) نگویید؛ زیرا جوانان بعد از سالیان، وقتی که ظهور حضرت به تأخیر بیفتد، دست از دین برمی‌دارند و همه را دروغ می‌پندارند.)3

یکی از مراجع تقلید حاضر هم می‌فرماید:

(باید زمینه را مساعد کنید که اگر غیبت، صد هزار سال هم طول بکشد، عقاید مردم خراب نشود. فردی بود که هر روز می‌گفت: حضرت میآید و ظهور نزدیک شده است. یک بار گفت: سه ماه دیگر آقا حتماً میآید. سه ماه بعد، گفتیم چه شد؟ گفت: بدا حاصل شد! باید کاری کنیم که ایمان راسخ پیدا کنیم.4)

به نظر می‌رسد این سخنان به اندازه ای گویاست که هدف از این بحث را روشن می‌کند؛ زیرا موضوع انتظار و ظهور و علا‌یم ارتباط تنگاتنگی با هم دارند، به گونه‌ای که برخی در صدد هستند، نزدیک شدن ظهور را با بیان علا‌یم محقق شده، اثبات کنند.

با آن‌چه گفته شد، هدف از این نوشتار نیز روشن خواهد شد؛ این که اثبات نماییم، حقیقتِ علا‌یم آن گونه که شهرت یافته، نیست، بلکه جای بحث و بررسی بیش‌تری دارد، از میان علا‌یم حتمی، هیچ کدام محقق نشده و علا‌یم دیگر در واقع پیش‌گویی حوادث آینده از سوی امامان معصوم بوده است که با نشانه‌های ظهور قائم آمیخته یا به نفع افراد و گروه‌های مدعی مهدویت ساخته شده است.

روش بحث‌

لا‌زمهِ تحقیق در موضوع‌هایی که به اخبار بستگی کامل دارد، بررسی دو جنبهِ متن و سند آن‌هاست. ممکن است روایتی از نظر متن دارای اشکال‌هایی باشد و در عین حال به افرادی که در سلسله سند آن قرار دارند، اعتماد شود (یعنی ثقه باشند) و یا بر عکس‌؛ متن گزارش، مشکلی نداشته باشد ولی در سند آن اشخاصی باشند که نمی‌توان به آنان اعتماد کرد که در هر دو صورت، آن خبر را نخواهیم پذیرفت. این روش در جایی است که روایتی منحصر به فرد (خبر واحد) در موضوعی وجود داشته باشد. حال اگر ده‌ها روایت، یک مضمون را گزارش کنند، دیگر جمود بر سند معنا نخواهد داشت. سیرهِ علمای گذشته، این گونه بوده است که اگر مضمون حدیثی با قراینی مانند روایت‌های دیگر تأیید می‌شد، دیگر به ضعف سند توجه نمی‌کردند.

در موضوع مهدویت نیز همین روش جاری است؛ چون اگر قرار باشد دقت سندی در آن اعمال شود، بسیاری از روایت‌ها با اشکال روبرو خواهد شد؛ این امر در روایت‌های غیبت و مهدی(ع) که دیگر فِرق شیعه و حتی اهل سنت آن را به طور گسترده‌ای نقل کرده‌اند و گاه افراد معلوم‌الحالی نیز در طریق آن‌ها وجود دارد، نمود بیش‌تری پیدا می‌کند. از طرفی آن چه ما را از اکتفا کردن به صحّت سند، باز می‌دارد، احتمال جعل خبر همراه سلسله سند است.

چنان که این کار از سوی برخی غالیان انجام شده است و به دسّ حدیث شهرت دارد. امام صادق(ع) به هشام بن حکم می‌فرماید:

(حدیثی که موافق کتاب و سنت نیست یا شاهدی برای آن در حدیث‌های گذشته نمی‌بینید، نپذیرید؛ چون مغیره بن سعید - خداوند اورا لعنت کند - در کتاب‌های اصحاب پدرم احادیثی جای داد که او نفرموده بود.)5

در روایت دیگری، امام روش مغیره (غالی معروف) را در چگونگی دسّ حدیث چنین بیان می‌فرماید

(یاران او در میان یاران پدرم پنهان بودند و کتاب‌های اصحاب پدرم را گرفته، نزد مغیره می‌بردند و او کفرو زندقه را در آن‌ها جاسازی می‌کرد و به پدرم اِسناد می‌داد. آن‌گاه یاران او این کتاب‌ها را در میان شیعه رواج می‌دادند.)6

این دو روا�

:: موضوعات مرتبط: نشانه ها و علائم ظهور , ,
:: برچسب‌ها: تامّلی در روایت های علایم ظهور+معرّفی ,
:: بازدید از این مطلب : 926